होता साधा भोळा
मनाने निर्मळ
गुणांनी प्रेमळ
बाप माझा .
वाहिली ती ओझी
हमाल बनून
उन्हातान्हातून
रस्त्यावर .
पोटासाठी त्यांनी
वणवण केली
लाकडे फोडली
वखारीत .
पायकीचा गडी
गुरे सांभाळली
मजुरीही केली
गावामधी.
सुख आज दारी
बाबा नाही घरी
दुःख हे अंतरी
सदोदित .
😢🙏🏻🌹🙏🏻
©कवी -राष्ट्रपाल भा .सावंत
9403144356
"जोडावा माणूस "या काव्यसंग्रह मधील रचना
